ἀεροπέτης

Ἀερόπη

ἀερόπλαγκτος
Ἀερ·όπη, ης (ἡ) [ᾱ] Aéropè, femme d’Atrée, Luc. H. conscr. 8, Salt. 43, 67, etc. ||
E Gén. dor. Ἀερόπας, Eur. Or. 1009.
Étym. cf. Ἀέροπος.