ἐρετμόω-ῶ

Ἐρέτρια

Ἐρετριαῖος
Ἐρέτρια, ας (ἡ) Érétrie :
1 v. d’Eubée (auj. Erétria) Il. 2, 537 ; Hdt. 1, 61, etc. ; Thc. 8, 95, etc. ||
2 v. de Thessalie, Pol. 18, 3, 5 ; Str. 447 ||
E [ᾰ] Anth. 7, 256. Poét. Εἰρέτρια, Il. l. c.
Étym. ἐρέσσω.