Θεοκλείδης

Θεοκλῆς

θεόκλητος
Θεο·κλῆς, έους (ὁ) Théoklès, h. El. V.H. 14, 24 ||
E Voc. poét. Θεόκλεις, Anth. 12, 158 ; ou Θεόκλεες, Anth. 12, 181. Par contr. Θουκλῆς, Thc. 3, 80, 91 ; 6, 3.
Étym. θ. κλέος.