τρίπτης

Τριπτόλεμος

τριπτός
Τρι·πτόλεμος, ου (ὁ) Triptolémos, n. d’h. myth. Hh. Cer. 153 ; Xén. Hell. 6, 3, 6, etc. ; particul. juge des Enfers, Plat. Ap. 41a ||
E Gén. épq. : -οιο, Anth. 11, 59 ; Nonn. D. 27, 285.
Étym. τρίς, πτόλεμος.