αἰχμόδετος

αἰχμοφόρος

αἶψα
αἰχμο·φόρος, ου (ὁ) porteur d’une lance, Hdt. 1, 103, etc. ; particul. garde, satellite armé d’une lance, Hdt. 1, 8 ; 7, 40, etc. ; DH. 2, 13.
Étym. αἰχμή, φέρω.