ἀνερκής

ἀνερμάτιστος

ἀνερμήνευτος
ἀν·ερμάτιστος, ος, ον [μᾰ]
1 non lesté, Plat. Theæt. 144a ||
2 p. suite, qui n’a pas d’aplomb, d’assiette, Plut. M. 704b ; fig. Plut. M. 501d.
Étym. ἀν-, ἑρματίζω.