ἀροτρόπους

ἀροτροφορέω-ῶ

Ἀρούηρις
ἀροτρο·φορέω-ῶ (seul. inf. prés.) [ᾰ] tirer (litt. transporter) la charrue, Anth. 9, 347.
Étym. ἄ. -φορος de φέρω.