ἀροτροπόνος

ἀροτρόπους

ἀροτροφορέω-ῶ
ἀροτρό·πους, -ποδος, (ὁ) [ᾰ] soc de la charrue, Spt. Jud. 3, 31.
Étym. ἄ, πούς.