ἀστυγειτονέομαι-οῦμαι

ἀστυγειτονικός

ἀστυγείτων
ἀστυγειτονικός, ή, όν [ῠ] qui concerne les villes voisines, Plut. M. 87e.
Étym. ἀστυγείτων.