ἀστυφέλικτος

ἀστύφελος

Ἀστύφιλος
ἀ·στύφελος, ος, ον [ῠ] non raboteux, non rude, uni, Anth. 9, 413 ||
E Fém. ion. -η, Thgn. 1040.
Étym. ἀ, στυφελός.