αὐτάρ

αὐταρέσκεια

αὐτάρεσκος
αὐταρέσκεια, ας (ἡ) [ᾰρ] contentement de soi-même, suffisance, présomption, Symm. Eccl. 6, 9 ; Bas.
Étym. αὐτάρεσκος.