αὐτεπιϐούλευτος

αὐτεπιτάκτης

αὐτεπιτακτική
αὐτ·επιτάκτης, ου (ὁ) qui commande par lui-même, maître absolu, Plat. Pol. 260e.
Étym. αὐτός, ἐπιτάσσω.