ἐναντιωνυμέω-ῶ

ἐναντιώνυμος

ἐναντίως
ἐναντιώνυμος, ος, ον [ῠ] qui a une dénomination contraire (v. le préc.) Nicom. Arithm. p. 78.
Étym. ἐναντίος, ὄνομα.