ἐπιφώνημα
ἐπιφωνηματικόςἐπιφώνημα, ατος
(τὸ)
1 exclamation,
Plut. Alex.
3 ||
2 interjection,
Hsch. vo κόγξ, vo σίττα, vo τορελλῆ ;
Héph. p. 127,
4 ||
3 épiphonème, sentence
finale, morale, DH. Rhet. 10, 18 ;
D. Phal. 106,
109.
Étym.
ἐπιφωνέω.