ἐρετικός

ἐρετικός, ή, όν, qui concerne l’art de ramer ou les rameurs, Plut. Pomp. 25 ; ἡ ἐρετική (s. e. τέχνη) Plat. Leg. 707a, l’art de ramer ; τὸ ἐρετικόν, App. Hann. 54, les rameurs.