ἐρυσαίατο

ἐρυσάρματες

Ἐρύσθεια
ἐρυσ·άρματες [ῠμᾰ] (nom. Il. 15, 354, et acc. ἐρυσάρματας, Hés. Sc. 369) qui traînent un char.
Étym. ἐρύω, ἅρμα.