εὐαίσθητος
εὐαισθήτωςεὐ·αίσθητος, ος,
ον :
1 act. qui sent facilement ou
vivement, Plat. Leg. 812b ; en parl. d’animaux,
Arstt. H.A.
9, 46, 1 ||
2 pass. facile à sentir ou à
comprendre, Arstt. Cæl. 2, 6, 14 ;
Plut. M.
956f ||
Cp. -ότερος, Plat. Tim. 75c ; Arstt. Probl. 7, 6 ; Cæl. 2, 6, 14 ;
Sup. -ότατος,
Arstt. P.A.
2, 17, 2.
Étym.
εὖ, αἰσθάνομαι.