εὐάρμοστος
εὐαρμόστωςεὐ·άρμοστος, ος, ον,
bien ajusté, qui s’accorde bien, harmonieux, Eur. El. 702 ; joint à εὔρυθμος, Plat. Rsp. 413e ; à μουσικός, Plat. Rsp. 412a ; πρός τι, Isocr. 239c ; Pol. 21, 5, 5 ; τινι,
Plut. M.
149a,
779c, qui se
plie ou se prête facilement à qqe ch. ;
τὸ εὐάρμοστον, c. εὐαρμοστία, Plat. Theæt. 178d ||
Cp. -ότερος, Plat. Prot. 326b ; Pol. 21, 5, 5.
Sup. -ότατος, Plat. Rsp. 412a.
Étym.
εὖ, ἁρμόττω.