εὐθάνατος θάνατος

εὐθανάτως

εὐθάρσεια
εὐθανάτως [ᾰνᾰ] adv. d’une mort douce ou d’une belle mort, Crat. (Poll. 3, 106) ; Mén. (Stob. Fl. 3, 475).
Étym. εὐθάνατος.