εὐθαρσής
εὐθαρσίαεὐ·θαρσής, ής,
ές :
1 qui a bon courage,
ferme, hardi, Hh. 7,
9 ; Eschl. Ag. 930 ; Eur. El. 526 ; Xén. Ages. 11, 10 ;
DS. 11, 35
||
2 où l’on peut avoir
confiance, sûr, sans danger, p. opp. à
δεινός, Xén.
Hipp. 4, 11
||
Cp. -έστερος, Diph.
(Com. fr. 4,
425).
Sup. -έστατος, Xén. Hell. 7, 1, 9 ;
Arr. An.
2, 21, 13 (var. εὐθαρσότατος).
Étym.
εὖ, θάρσος.