ὑδογενής

ὕδος

ὕδρα
ὕδος, εος-ους (τὸ) [ à l’arsis, à la thésis] c. ὕδωρ, Hés. O. 61 ; Thgn. 961 ; Orph. Arg. 1137 (1130) ; Call. (Chœrob. in Theodos. p. 384, 3).