ἡμίθηρ

ἡμιθνής

ἡμίθνητος
ἡμι·θνής, ῆτος (ὁ, ἡ) à demi mort, Thc. 2, 52 ; Ar. Nub. 504 ; Eschn. 76, 18 ; Pol. 14, 5, 7 ; Hdn 4, 9, 15.
Étym. ἡμι-, θνῄσκω.