καταχαλκεύω

κατάχαλκος

καταχαλκόω-ῶ
κατά·χαλκος, ος, ον, couvert ou garni d’airain, Eur. Her. 177, etc. ; p. anal. couvert d’écailles, en parl. d’un serpent, Eur. I.T. 1246.
Étym. κ. χαλκός.