κυψέλιον

κυψελίς

κυψελόϐυστος
κυψελίς, ίδος (ἡ) [ῐδ]
1 cavité, Arstt. H.A. 9, 30 ||
2 ordure dans les oreilles, Luc. Lex. 1 ; Lib. v. 4, p. 144.
Étym. κυψέλη.