κηδεία
κήδειοςκηδεία, ας
(ἡ)
1 soin qu’on prend d’un
mort, funérailles, A. Rh. 2, 836 ; DH. 3, 21, etc. ||
2 parenté, alliance,
Eur. Suppl.
134 ; Xén.
Mem. 2, 6,
36 ; p. opp. à la parenté
πρὸς αἵματος, Arstt. Pol. 2, 3, 7 ; p. anal.
en parl. d’États, Arstt. Pol. 3, 9, 13, etc.
Étym.
κηδεύω.