Μακραί

μακραίων

μακράν
μακρ·αίων, ωνος (ὁ, ἡ)
1 qui dure longtemps, Eschl. fr. 281 ; Soph. Aj. 194, etc. ||
2 qui vit longtemps, vieux, âgé, Soph. O.C. 150 ; immortel, Soph. O.R. 1099.
Étym. μακρός, αἰών.