παλαστιαῖος
Παλατῖνοςπαλαστιαῖος, mieux
que παλαιστιαῖος, α ou ος,
ον [πᾰ] de la mesure d’une
παλαστή, Hdt.
1, 50 ||
E Dans les inscr. att. παλαστιαῖος, v.
Meisterh. p. 14,
16 ; fém. pl. -αῖαι, CIA. 2, add. 832, b, 2, 17, 33
(329 av. J.-C.) et -αῖοι, ibid. 21 ; v. Meisterh. p. 116, § 58,
2.
Étym.
παλαστή.