πολυψηφία

πολυψήφις

πολύψηφος
πολυ·ψήφις, ιδος (ὁ, ἡ) [ῑ] couvert de petits cailloux, Oracl. (Hdt. 1, 55) ; Naumach. 60 ||
E Poét. πουλύψηφις, Opp. C. 1, 292.
Étym. π. ψηφίς.