ποτήμενα

ποτηνός

ποτήρ
ποτηνός, ή, όν, qui vole, ailé, Poèt. (Plat. Phædr. 252b) ; fig. Eur. Suppl. 1142 ; Pd. N. 7, 22, etc. ; subst. oiseau, Pd. N. 3, 80 (var. πετανοῖς) ||
E Dor. ποτανός [] Pd. P. 8, 48, etc. ; Eschl. Ag. 394 ; Eur. Hel. 1478, etc.
Étym. πέτομαι.