σπαρτίον

σπαρτιοχαίτης

Σπάρτις
σπαρτιο·χαίτης, ου [ῐ] adj. m. aux cheveux en broussaille, Plat. com. 2-2, 656 Mein.
Étym. σπαρτίον, χαίτη.