τρισάγιος

τρισάθλιος

τρισαθλίως
τρισ·άθλιος, α, ον [ῐσ] trois fois malheureux, très malheureux, Soph. O.C. 372 ; Ar. Pax 242 ; Mén. 302 Kock (Plut. Tranqu. an. 471b); Luc. Gall. 24.
Étym. τρ. ἄθλιος.