ὠλεκρανίζω

ὠλέκρανον

ὠλένη
ὠλέ·κρανον, ου (τὸ) [ᾱ] la pointe du coude, Hpc. Epid. 7, p. 1226g ; Arstt. H.A. 1, 15, 3, etc.
Étym. par dissimil. p. *ὠλενόκρανον, de ὠλένη, κρᾶνον.