-φι(ν)

1 du gén. sg. poét. : v. εὐνῆφι, νευρῆφιν ; θεόφιν, πασσαλόφιν ; κράτεσφι ||

2 du dat. sg. et pl. poét. : v. ἧφι, βίηφι ; θεόφιν, αὐτόφι ; ναῦφι.