ἀετίτης

Ἀετίων

ἀετοειδής
Ἀετίων, ωνος (ὁ) [ᾱ] Aétiôn, sculpteur célèbre, Luc. M. cond. 42, etc. ||
E Ion. Ἠετίων, Thcr. Epigr. 7.