ἁγιότης

Ἆγις

ἁγισμός
Ἆγις, ιδος, acc. ιν (ὁ) [ᾱ] Agis, nom de plus. rois de Sparte, Thc. 8, 89, etc. ; Xén. Hell. 1, 3, 33, etc. ||
E Ion. Ἦγις, ιος, Hdt. 7, 204.
Étym. ἡγέομαι.