ἀγλαόφορτος

Ἀγλαοφῶν

ἀγλαόφωνος
Ἀγλαο·φῶν, ῶντος (ὁ) Aglaophôn, n. de deux peintres, Plat. Gorg. 448b, etc.
Étym. ἀ. φάω.