ἀγήνωρ

Ἀγήνωρ

ἀγήοχα
Ἀγήνωρ, ορος (ὁ) [ᾰ] Agènôr (Agénor) h. Il. 4, 467, etc. ; Hdt. 7, 91, etc.
Étym. ἀγήνωρ.