Αἰγινήτης
ΑἰγινητικόςΑἰγινήτης, ου
(ὁ) [ῑ]
Éginète, habitant ou originaire d’Égine,
Hdt. etc. ||
E Voc. -ῆτα, Hdt. 9, 79 ; gén. pl. ion. -ητέων,
Hdt. 5, 80 ;
dat. -ήτῃσι,
Hdt. 6, 73.
Avec crase de l’art. Αἱγινήτης, CIA. 4, b, 373, n. 83
(commenc. du 5e siècle
av. J.-C.) v. Meisterh. p. 56,
4.
Étym.
Αἴγινα.