ἀϊπάρθενος

Αἴπεια

αἰπεινός
Αἴπεια, ας (ἡ) Æpeia :
1 v. de Messénie, Il. 9, 152, 294 ||
2 v. de Chypre, Plut. Sol. 26.
Étym. αἰπύς ; cf. Αἶπυ.