ἀκρόκομος

Ἀκροκόρινθος

ἀκροκόρυμϐος
Ἀκρο·κόρινθος, ου (ὁ) l’Acrocorinthe, citadelle de Corinthe, Xén. Hell. 4, 4, 4 ; Plut. Cleom. 16, etc.
Étym. ἄ. Κόρινθος.