Ἀλευάδαι

Ἀλεύας

ἀλεύασθαι
Ἀλεύας, α (ὁ) [ᾰλ] Aleuas, noble Thessalien, Pd. P. 10, 8 ||
E Gén. ion. Ἀλεύεω, Hdt. 7, 130 ; 9, 58.