Ἀλκείδης

Ἀλκέτης

Ἀλκέτις
Ἀλκέτης, ου (ὁ) Alkétès, h. Xén. Hell. 6, 1, 7, etc. ; Plat. Gorg. 471a, etc. ||
E Dor. Ἀλκέτας, d’où gén. -α, Plut. Pyrrh. 1 ; Arr. An. 4, 22, 1, etc. ; dat. -ᾳ, DS. 18, 46 ; 19, 88 ; Plut. Alex. 55. Ion. gén. -εω, Hdt. 8, 139.