Ἀλκινόη

Ἀλκίνοος-ους

Ἀλκίοπος
Ἀλκί·νοος-ους, όου-ου () [] Alkinoos (Alcinoüs), roi des Phéaciens, Od. 6, 12 ; A. Rh. 4, 766 ; Ἀλκίνου ἀπόλογος, Plat. Rsp. 614b ; Arstt. Rhet. 3, 16, récit d’Alcinoüs, c. à d. histoire longue et fabuleuse.
Étym. ἀλκή, νόος.