Ἀλκίς

Ἀλκισθένης

ἀλκίφρων
Ἀλκι·σθένης, ους (ὁ) Alkisthénès, h. Thc. 3, 91 ||
E Acc. -ην, And. 1, 35 Baiter-Sauppe ; DH. Lys. 12 ; -η, Ath. 541a.
Étym. ἀλκή, σθένος.