ἀλήτης

Ἀλήτης

Ἀλητιάδαι
Ἀλήτης, ου, dor. Ἀλάτας [ᾰᾱᾱ] (ὁ) Alètès ou Alatas, h. Pd. O. 13, 17.
Étym. v. le préc.