ἀναγρύζω

Ἀναγυράσιος

ἀνάγυρις
Ἀναγυράσιος, ου (ὁ) du dème Anagyrunte, Plat. Theag. 127e ; Dém. 841, 4, etc.
Étym. Ἀναγυροῦς.