ἀνάκειμαι

Ἀνάκειον

ἀνακείρω
Ἀνάκειον, ου (τὸ) temple des Dioscures, Thc. 8, 93 ; And. 7, 10 ; Dém. 1125, 24 ||
E Dans une inscr. att. Ἀνάκιον, CIA. 2, 660, 44 (390 av. J.-C.); Meisterh. p. 42.
Étym. Ἄνακες.