ἀνακεράννυμι

Ἄνακες

ἀνάκεστος
Ἄνακες, ων (οἱ) les Dioscures (Castor et Pollux) Cic. N.D. 3, 21 ; Plut. Thes. 33.
Étym. anc. plur. d’ἄναξ.