Ἀναξίμανδρος

Ἀναξιμένης

Ἀναξῖνος
Ἀναξι·μένης, ους, acc. -ην (ὁ) Anaximénès (Anaximène) philosophe, Arstt. Meteor. 2, 7, etc. ||
E Acc. -η, Sext. M. 4, 313.
Étym. ἄναξ, μένος.