ἄνδραχνος

Ἀνδρέας

ἀνδρεία
Ἀνδρέας, -α, -ᾳ, -αν (ὁ) Andréas (Andrée) h. Hdt. 6, 126, etc. ||
E Voc. -έα, Anth. 7, 673. Gén. ion. et épq. -εω, Hdt. l. c. ; Anth. 7, 672.
Étym. ἀνήρ.